Posts

Showing posts from May, 2017

नातं

इतकी वर्षे सोबत होतो एकत्र कधी बसलोच नाही एकाच वर्गात असून एकमेकांशी कधी बोललोच नाही हरवला तो आमच्यातला जिव्हाळ्याचा संवाद हरवला तो आमच्यातला जिवाहळ्याचा संवाद एकमेकांना दोष देऊन नित्य आमच्यात चाली वादविवाद धाव धाव धावत होता दिशा मात्र मिळतच नव्हती विपरीत दिशेच्या मार्गावर दिशाभूल होत होती त्यातच आमचे हृदय एकमेकांच्या हृदयाशी जुळत नव्हती संपत चालला होता आमच्या नात्यातला जिव्हाळा त्याच बरोबर संपून गेला आमच्या नात्यातला एकमेकां विषयी असणारा लळा इतकं जगुन झालं एकमेकांना बोलायला वेळच नाही जगत आहोत कश्यासाठी याचा मात्र तालमेळच नाही एक क्षण असा येईल घेऊन जाईल हा श्वास अर्ध्यावरच थांबलेला असेल आमच्या नात्यातला अविस्मरणीय प्रवास वाटत होतं अजूनही वेळ आहे एकमेकांशी बोलून गैरसमज दूर करून घेऊ सुंदर अश्या नात्याला पुन्हा एकदा डोळे भरून बघून घेऊ                           

शेवटच बाक :- एक आठवण

बऱ्याच वर्षांनंतर एका कामा निमित्त माझ्या शाळेत गेलो होतो. शाळेच्या गेटवर डोळे जरा पाणावले होते...कारण पण तसाच होता...दहावी पास झाल्यावर निकाल घ्यायला गेलो ते शेवटच त्यानंतर कधी शाळेकडे वळून सुद्धा पहिला नाही...शाळेच्या मुख्य कार्यालायात गेलो....त्यांनी सांगितल कि madam ना यायला उशीर होणार आहे तुम्ही बाहेर बसा... त्यांच्या येण्याची वाट बघत होतो.. तितक्यात काही शीपाई जुने बाकडे बाहेर काढून नवीन बाकडे वर्गांमध्ये ठेवत होते... त्यातल्या एका मोडक्या बाक्ड्याला बघून आमचे दिवस आठवले... शेवटच्या बाकावरची एक आठवण त्यात साठली आहे संपूर्ण आयुष्याची साठवण शेवटच्या बाकावरच्या आठवणी आठवल्या कि हसतो मनभरून शेवटच्या बाकावरच्या आठवणी आठवल्या कि हसतो मन भरून पण हसता हसता डोळे येतात भरून...... आठवतो तो शेवटचा बाकडा आठवतो तो शेवटचा बाकडा वर्गात लक्ष्य नसल्यावर मास्तर म्हणायचे वर्गाबाहेर हो माकडा लास्ट बेन्चेर्स म्हणून आमची होती ख्याती लास्ट बेन्चेर्स म्हणून आमची होती ख्याती सगळ्या शिक्षकांच्या नजरेत आम्ही होतो उन्न्नाड कार्टी दहावी नंतर बरीच वर्ष गेली सरून दहावी नंतर बरीच वर्ष गेली